غصه هایی که این روزها سنگینی می کنند...

امثال من این روزها ناراحتیم. خیلی هم ناراحتیم. از اینکه سردارمان به گوشه ای پناه برده و لام تا کام حرف نمی زند...

امثال من این روزها ناراحتیم. خیلی هم ناراحتیم.

از اینکه سردارمان به گوشه ای پناه برده و لام تا کام حرف نمی زند...

از اینکه دوستان سابقمان حتی در مقابل تهمت دزدی به رئیس جمهور سابقشان هم هیچ واکنشی نشان نمی دهند...

از اینکه مگر این تهمت ها، خلاف شرع، قانون و اخلاق نیست؟...

از اینکه مدعی العمومِ خودجوش، دیگر از کسی شکایت ندارد...

از اینکه می گویند داس رئیس جمهور معتدل، چطور حتی به یک نفر هم رحم نمی کند...

از اینکه چطور طرح هایی که احمدی نژاد با خون دل جلو بردشان، به نام بازنگری و اصلاح، یکی یکی متوقف می شوند...

از اینکه روزنامه های مثلاً اصولگرا، به دست عده ای بی خاصیت اداره می شوند...

از اینکه پول نداریم روزنامه بزنیم...

از اینکه وقتی هم روزنامه داشتیم، هیچ خاصیتی نداشتیم...

از اینکه خاتمی یک لشکر روزنامه نگار تربیت کرد، احمدی نژاد ...

از وحدت بی سابقه دو طرفی که احمدی نژاد به ما فهماند دعوایشان تنها بر سر لاحاف ملاست...

و از دوستان سابقمان که هنوز این را هم نفهمیدند...

از اینکه تلویزیون اصولگرا، چطور در بست در خدمت دولت اصلاح طلب است...

از اینکه هیچ کس بخاطر حمایت از احمدی نژاد در یک رأی گیری، قهرمان ملی نشد...

 از حذف واژه "وکیل الدوله" از ادبیات سیاسی

از بی خاصیتی نیمچه احمدی نژادی های مجلس...

از بازگشت پرقدرت تر استوانه به قدرت...

از اینکه دکتر را با عصا می بینم...

از اینکه هنوز حتی یک نفر از دوستان سابقمان هم نمی گوید «اشتباه کردیم»...

از اینکه دستگیرشدگان 88 هر روز تیتر یک ده ها تلویزیون و رسانه اند و نام بچه های دادگاهی شده ما حتی در یک صفحه فیس بوک هم وجود ندارد...

 از اینکه عده ای با دستبند سبز، غرورآمیز از زندان آزاد می شوند و  رفقای ما...

از اینکه امروز از آنها که فتنه کردند عذرخواهی می شود و از او که گفتند می خواهد فتنه کند، طلب عذرخواهی...

از اینکه روزی قرار بود بشویم «پرچمدار مبارزه با استکبار جهانی» و امروز شدیم یک کشور مثل همه کشورهای جهان سوم...

از اینکه طی سی و پنج سال، عرضه نداشتیم مغالطه «تسامح و تساهل» را به جامعه نشان دهیم...

از اینکه حتی جرأت نداریم مستقیماً بگوییم که به سوریه کمک نظامی خواهیم کرد...

از اینکه دیگر ایت الله فلانی و علامه بهمانی اعتراضی ندارند و انحرافی نمی بینند...

از اینکه کلاس ها و همایش های بصیرت سپاه تعطیل شده اند...

از اینکه همه چیز خریدنی است...

از اینکه کلی حرف داریم، اما نمی توانیم بزنیم...

از اینکه راهی برای طرح مسائلمان با رهبر عزیزمان نداریم...

از اینکه نمی توانیم از عدالتی که به ان معتقدیم دفاع کنیم...

از اینکه خودمان هم با خودمان وحدت نداریم...

از اینکه..............................................................

و از تصور اینکه اگر یک احمدی نژادی رئیس جمهور می شد... وای؛ این از همه بیشتر می سوزانتم ...

مهدی کرمانشاهی // نکات پرس

۸۸؛ پذیرایی از احمدی نژاد با سطل زباله و اغتشاش

۹۲؛ پذیرایی از روحانی با جشن و پایکوبی و شادباش

هر چند همیشه می گویند یک دست صدا ندارد اما گاهی اتفاقا باید “یکدست” بود تا سر و صدا به راه انداخت. باید یکدست بود تا پیروز شد. پای چنددستگی که به میان می آید باید احساس خطر کرد؛ که اصولگرایان احساس خطر نکردند و شد آنچه نباید می شد!
به دنبال چرایی این اتفاق نیستم. اینکه چرا ائتلاف اصولگرایان شکل نگرفت؟ اینکه چه کسی مقصر است؟ اینکه آیا مجازیم هتاکانه به شخصیت حقیقی آیت الله مصباح بتازیم یا نه؟ و حتی اینکه گله کنیم از کسانی که با تابلوی تهران، شهوت ایران را در سر می پروراندند یا خیر؟!
پاسخ این سوالات برای پیش از انتخابات بود. امروز باید اندیشید به آینده. به ۴ سالی که “محمود”، “حسن” را به جای خود می بیند. اینکه چه مقدار از شعارهای “کلیددار” مشکلات نظام، عملی است یا خیر هم مهم نیست؛ مهم این است از امروز من و تو به مدت ۴ سال رییس جمهوری داریم به نام شیخ حسن روحانی!
باید نشان دهیم به کسانی که در حرف مدعی دموکراسی هستند و در عمل دموکراسی شان به سطل آشغال و آتش و تظاهرات و اغتشاش ختم می شود؛ معنای واقعی آزادی را!

آزادی یعنی حق رای شما محترم و مغتنم شمرده می شود. آزادی یعنی احترام به رای یکدیگر. همان کاری که ما امروز انجام دادیم و شما ۴ سال قبل از انجام آن عاجز بودید!
پس دوستان حامی آقای روحانی. حال که خوشحالید، بیایید و قول دهید که در تعریفتان از آزادی تجدیدنظر کنید و باور کنیم ایران برای همه ماست. بیایید و قبول کنید سال ۸۴ مردم نامزد محبوب شما را نمی خواستند و امروز اتفاقا کسی را برگزیدند که شما هم او را می خواهید!
بیایید بیاموزیم احترام به یکدیگر و سلایق مختلف را..
بیایید باور کنیم “من و تو” هستیم که ایران را می سازیم و دلسوز آن هستم، نه BBC و VOA و FARSI1 و حتی “من و تو”
آقای روحانی؛ هرچند دوستان شما ۴ سال قبل با سطل زباله و آتش و اغتشاش پذیرای رییس جمهور ما بودند اما ما امروز با گل و جشن و پایکوبی پذیرای شما و حامیانتان هستیم.
باشد که در این ۴ سال بیاموزیم؛ ایران برای همه ماست پس باهم مهربان باشیم و به یکیدیگر یادآوری کنیم که دشمن منتظر فاصله انداختن میان من و توست.

پی نوشت: چند خط بالا تنها بدلیل ضرورت وحدت مقابل دشمن نگاشته شده است. لطفا دوستان همسو از آب گل آلود ماهی نگیرند و متهم به “نان به نرخ روز خوری”ام نکنند که ما هم باید بدانیم ولایتمداری تنها به بوسیدن عکس آقا نیست، اتفاقا برعکس حرف آقا عمل کردن عین بی ولایتی است.

بی ربط نوشت:چیزی که سرنوشت انسان را می سازد استعدادهایش نیست، انتخابهایش است…

منبع: فرهنگ نیوز // به قلم سعید ساداتی

مـــــوضوعات مـــــرتبط: بـایگانــــــی مـطالب زیبــــا، دل نوشته ها، مطالب زیبا وخواندنی، اخبــــــــــــــار، اخبار سیاسی، اخبار ایران و جهان، اخبا علمی، اخبار جهان اسلام، اخبار مذهبی، آخرین اخبار سایت، مــــطالب سیاســـــــی، انتخابات، ،
بــــــــــرچـــسب‌هــا: سال 88 , سال 92 , پذیرایی از احمدی نژاد , پذیرایی از روحانی , آزادی یعنی حق رای شما محترم و مغتنم شمرده می شود , , آزادی یعنی احترام به رای یکدیگر , فتنه 88 , پذیرای رییس جمهور , سطل زباله و آتش و اغتشاش , بی ربط نوشت , شما ۴ سال قبل از انجام آن عاجز بودید! , همان کاری که ما امروز انجام دادیم , حماسه سیاسی , حماسه اقتصادی , اخبار , اخبار سیاسی , اخبار مذهبی , اخبار ایران , اخبار جهان , اخبار علمی , اخبار فرهنگی , خبر , خبر سیاسی , خبر علمی , خبر فرهنگی , سایت هیئت ها , سایت مداحان , پایگاه مداحی , سایت هیئت ها , سایت مداحان , پایگاه مداحی , سایت نوحه , سایت مذهبی , آدرس هیئت های مذهبی , مداحی , دانلود نوحه , روضه , پایگاه مداحان , مداحان ایران , نوحه های زیبا , پایگاه هیئتی ها , پاتوق بچه هیئتی ها , پایگاه مداحی , سایت هیئت ها , سایت مداحان ,
ادامـــــــــــــــــــه مـطلـبـــــــــــــــــــــــــ